Wie ben ik?

Mijn naam is Claudia en ik woon in Arnhem. Ik ben opgeleid als holistisch therapeut, reiki-master, coach en orthomoleculair consulente. Ook heb ik het boek reiki in de praktijk geschreven. Omdat het leven soms behoorlijk intens kan zijn en het fijn is als iemand dan even met je meeloopt op je levenspad, ben ik mijn praktijk gestart.

Ik ben zelf opgegroeid in een onveilige omgeving, waardoor ik geen ‘onbezorgde jeugd’ heb gekend. Het was altijd onzeker wat de dag zou brengen en er was eigenlijk niemand bij wie ik terecht kon voor steun. Mijn vertrouwen werd herhaaldelijk geschaad, waardoor ik ook moeite had om mensen echt te vertrouwen. Ik was een heel onzeker en overgevoelig kind, wat me op school dan weer een makkelijk doelwit maakte voor pesterijen.

In de puberteit begonnen de eerste fysieke klachten: ik had dagelijks hoofdpijn en regelmatig buikkrampen door een prikkelbare darm. In deze periode begon ik make-up te dragen, waardoor ik aan de buitenkant een stoere meid leek. Dit was echter een masker waarmee ik mijn kwetsbare kant verborg. Ik wilde erbij horen en geliefd zijn, maar ik kwam helaas in een gewelddadige relatie terecht, waarin ik mijn laatste restje zelfvertrouwen verloor. Toen ik acht jaar later eindelijk uit deze relatie durfde te stappen, eindigde dit tragisch met een zelfdoding.

Ik had al een aantal traumatische ervaringen gehad, maar dit was wel echt een dieptepunt. In deze periode kreeg ik voor het eerst last van irrationele angsten en paniekaanvallen. Daarnaast leefde ik met een enorm schuldgevoel. Als perfectionist was ik ook gevoelig voor de mening van anderen, dus probeerde ik krampachtig om aan alle verplichtingen te blijven voldoen. Ik was bovendien niet gewend om naar mijn lichaam te luisteren of voor mijn eigen behoeften op te komen. Het was voor mij makkelijker om met anderen bezig te zijn; ik voelde feilloos aan wat zij nodig hadden en kon me in iedere situatie aanpassen.

Op mijn 30ste kreeg ik te horen dat ik baarmoederhalskanker had. Ik was natuurlijk erg geschrokken, en als ik alleen was, huilde ik. Maar voor de buitenwereld probeerde ik sterk te zijn. Ik wilde nooit zielig gevonden worden, en daarom lachte ik alle problemen weg. Gelukkig zat ik toen wel in een liefdevolle relatie en voelde ik mij gesteund. Ik werkte inmiddels als administratief medewerkster, maar dit gaf me geen voldoening. Ik had echter geleerd dat je blij moest zijn met een vast contract, en ik was ervan overtuigd dat ik ook niets anders kon. Mijn lichaam begon wel steeds vaker te protesteren en ik wist niet meer wie ik was of hoe ik het leven moest leven.

Hoe hard ik ook mijn best deed, achteraf bleek het slechts een kwestie van tijd te zijn. Op mijn 42ste kwam ik thuis te zitten met een burn-out en een depressie. Ik voelde me enorm slecht, maar helaas begrepen sommige mensen dit niet. Ik had bijvoorbeeld al moeite met het smeren van een boterham, terwijl mijn werkgever me weer zo snel mogelijk aan het werk wilde hebben. Er volgde dus een moeilijk pad langs allerlei instanties, doktoren en psychologen. Naast mentale problemen werd ik gediagnosticeerd met een hardnekkige maagbacterie, een geïrriteerde galblaas, een bloedpropje bij mijn lever,  tinnitus en chronische hyperventilatie.

Ik verloor uiteindelijk mijn baan bij het bedrijf waar ik ruim zestien jaar had gewerkt. Ondertussen leerde ik hoe ik oude patronen en overtuigingen kon loslaten, hoe ik beter naar mijn behoeften en gevoelens kon luisteren en hoe ik mijn grenzen beter kon bewaken. Bij sommige mensen riep dit echter weerstand op, en tijdens dit proces ben ik dan ook mensen verloren. Daarnaast begon ik opleidingen te volgen om meer kennis en ervaring op te doen.

Het lukte me uiteindelijk om te stoppen met roken, gezonder te eten en regelmatig te sporten. Helaas kreeg ik nog de diagnose fibromyalgie en bleek ik een progressieve longziekte te hebben. De afgelopen jaren waren dus een kwestie van heel vaak vallen, maar dan toch weer opstaan. Ik weet inmiddels dat je ook met kleine stapjes je doel kunt bereiken en dat kleine overwinningen vaak het verschil maken. Ik ben dan ook trots op wat ik tot nu toe heb bereikt.

Daarnaast ben ik dankbaar dat ik, door mijn ervaring, nu ook andere mensen op hun levenspad mag begeleiden. Je moet het inderdaad zelf doen en dat kan soms hard werken zijn, maar het is dan wel fijn als iemand je daarbij kan ondersteunen. Iemand die naar je luistert, met je meedenkt en handvatten aandraagt. Misschien mag ik die persoon voor jou zijn, en kunnen we samen ontdekken wat jij nodig hebt om gelukkiger in het leven te staan?